Γάιος Κάσσιος Λογγίνος (ύπατος το 30) - définition. Qu'est-ce que Γάιος Κάσσιος Λογγίνος (ύπατος το 30)
Diclib.com
Dictionnaire ChatGPT
Entrez un mot ou une phrase dans n'importe quelle langue 👆
Langue:     

Traduction et analyse de mots par intelligence artificielle ChatGPT

Sur cette page, vous pouvez obtenir une analyse détaillée d'un mot ou d'une phrase, réalisée à l'aide de la meilleure technologie d'intelligence artificielle à ce jour:

  • comment le mot est utilisé
  • fréquence d'utilisation
  • il est utilisé plus souvent dans le discours oral ou écrit
  • options de traduction de mots
  • exemples d'utilisation (plusieurs phrases avec traduction)
  • étymologie

Qu'est-ce (qui) est Γάιος Κάσσιος Λογγίνος (ύπατος το 30) - définition


Γάιος Κάσσιος Λογγίνος (ύπατος το 30)         
ΡΩΜΑΊΩΣ ΎΠΑΤΟΣ ΤΟΥ 30 Μ.Χ.
Ο Γάιος Κάσσιος Λογγίνος, λατ.: Gaius Cassius Longinus (1ος αι. μ.Χ.) ήταν αρχαίος Ρωμαίος νομικός και πολιτικός. Ήταν εγγονός του Σέρβιου Σουλπίκου Ρούφου, ήταν επίσης ανιψιός ή εγγονός του Γάιου Κάσσιου Λογγίνου, ενός από τους δολοφόνους του Ι. Καίσαρα. Ο Λογγίνος ήταν αντικαταστάτης ύπατος του δεύτερου εξαμήνου του 30, ως συνάδελφος του Λεύκιου Ναίβιου Σουρδίνου. Alison E. Cooley, The Cambridge Manual of Latin Epigraphy (Cambridge: University Press, 2012), p. 460
Κάσσιος Λογγίνος         
ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΌΣ ΦΙΛΌΣΟΦΟΣ
Λογγίνος ο Κάσσιος
Ο Κάσσιος Λογγίνος (περ. 210- 273) ήταν φιλόσοφος, «σχολάρχης» της Πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα (250 - 267 μ.
Λογγίνος Χέυδεν         
ΡΏΣΟΣ ΝΑΎΑΡΧΟΣ ΟΛΛΑΝΔΙΚΉΣ ΚΑΤΑΓΩΓΉΣ
Χέϋδεν; Λογγίνος Χέιδεν
| τόπος θανάτου = Μόσχα Ρωσία

Wikipédia

Γάιος Κάσσιος Λογγίνος (ύπατος το 30)
Ο Γάιος Κάσσιος Λογγίνος, λατ.: Gaius Cassius Longinus (1ος αι. μ.Χ.) ήταν αρχαίος Ρωμαίος νομικός και πολιτικός. Ήταν εγγονός του Σέρβιου Σουλπίκου Ρούφου, ήταν επίσης ανιψιός ή εγγονός του Γάιου Κάσσιου Λογγίνου, ενός από τους δολοφόνους του Ι. Καίσαρα. Ο Λογγίνος ήταν αντικαταστάτης ύπατος του δεύτερου εξαμήνου του 30, ως συνάδελφος του Λεύκιου Ναίβιου Σουρδίνου. Alison E. Cooley, The Cambridge Manual of Latin Epigraphy (Cambridge: University Press, 2012), p. 460